محققان بینایی استنفورد دریافتند نوزادان خیلی قبل از اینکه اشیاء دیگر را تشخیص دهند، چهره را پردازش می کنند. محققان روانشناسی استنفورد با استفاده از فناوری مانیتورینگ مغز دریافته اند که مغز نوزادان به صورت تقریباً مشابه مغز بزرگسالان پاسخ می دهد، حتی در حالی که بقیه سیستم بینایی آنها عقب مانده است.
نوشته مکس مک کلور
هر مادری به شما خواهد گفت که نوزادان عاشق خیره شدن به چهره ها هستند. این فقط آرزوی والدین نیست. مطالعات نشان می‌دهد که نوزادان، حتی آن‌هایی که کمتر از یک ساعت سن دارند، یشتر از هر الگوی دیگری به تصاویر چهره مانند خیره می‌شوند.
اما این ترجیح کمی تعجب آور است – سیستم بینایی نوزادان هنوز به طور کامل توسعه نیافته است و نوزادان اغلب در تشخیص اشکال اصلی مشکل دارند. چگونه می توانند چیزی به پیچیدگی یک چهره را به صفر برسانند؟
محققان با استفاده از شبکه ای از حسگرهای الکتروانسفالوگرافی، فعالیت الکتریکی مغز شرکت کنندگان را به صورت غیرتهاجمی اندازه گیری کردند.
تحقیقات جدید پروفسور آنتونی نورسیا، محقق روانشناسی و فراز فرزین ، همکار فوق دکترا ، هر دو از آزمایشگاه‌های Stanford Vision و NeuroDevelopment ، یک مبنای فیزیکی را برای چشم‌اندازی نوزادان پیشنهاد می‌کند. در اوایل چهار ماهگی، مغز نوزادان از قبل چهره‌ها را در سطوح تقریباً بزرگسالان پردازش می‌کند، حتی در حالی که سایر تصاویر هنوز در سطوح پایین‌تر سیستم بینایی در حال تجزیه و تحلیل هستند.
فرزین اشاره کرد که نتایج با نقش برجسته‌ای که چهره‌های انسان در دنیای نوزاد بازی می‌کنند، مطابقت دارد. او گفت: “اگر چیزی زودتر توسعه یابد، تشخیص چهره خواهد بود.” مقاله در مجله آنلاین چشم انداز ظاهر شد .محققان به طور غیرتهاجمی فعالیت الکتریکی تولید شده در مغز نوزادان را با شبکه ای از حسگرها که روی پوست سر قرار داده شده بود – نوعی کلاهک جمجمه الکتروانسفالوگرافیک – اندازه گیری کردند. این حسگرها آنچه را که پتانسیل‌های بصری حالت پایدار نامیده می‌شود – جهش‌هایی در فعالیت مغز که توسط تحریک بصری ایجاد می‌شود، زیر نظر داشتند. با فلش کردن عکس‌ها از نوزادان و بزرگسالان و اندازه‌گیری فعالیت مغز آنها با همان ریتم ثابت – تکنیکی که Norcia بیش از سه دهه است که پیشگام بوده است – محققان توانستند از مغز شرکت‌کنندگان بپرسند که آنها چه چیزی را درک می‌کنند. هنگامی که آزمایش بر روی بزرگسالان انجام می شود، چهره ها و اشیاء (مانند تلفن یا سیب) نواحی مشابهی از لوب گیجگاهی را روشن می کنند – ناحیه ای از مغز که به پردازش بصری در سطح بالاتر اختصاص دارد. پاسخ‌های عصبی نوزادان به چهره‌ها مشابه پاسخ‌های بزرگسالان بود و نشان‌دهنده فعالیت در بخشی از لوب گیجگاهی است که محققان فکر می‌کنند به پردازش چهره اختصاص دارد. فرزین گفت: نوزادان “هنوز مانند بزرگسالان با متخصصان مواجه نشده اند، اما در مسیر خود قرار دارند.”
از سوی دیگر، اشیاء، ناحیه سطح پایین‌تری از سیستم بینایی را روشن می‌کنند – بخشی از لوب پس سری که به پردازش ویژگی‌های بصری اساسی‌تر مانند کنتراست یا جهت‌گیری اختصاص دارد.
با این حال، محققان هنوز نمی‌توانند بگویند که آیا این جهش زودهنگام در تشخیص چهره، ذاتی است یا نتیجه مواجهه نوزادان با چهره‌ها بارها و بارها در زندگی روزمره‌شان است. نورچیا اشاره کرد که زمینه ای که در آن نوزادان با چهره ها روبرو می شوند با اشیا بسیار متفاوت است. او گفت: “وقتی چهره ای را می بینید، به مادر خود نگاه می کنید، در حال تعامل هستید.” “این با یک پاداش همراه است.” این یافته ها همچنین ممکن است برای دسته ای از شرایط عصبی و رشد عصبی که باعث کشمکش های مادام العمر با تشخیص چهره می شوند، اهمیت داشته باشد. این مشکلات با محدودیت جریان اکسیژن یا ضربه به مغز در مدت کوتاهی پس از تولد یا رشد اولیه غیر معمول در ناحیه خاص صورت مرتبط است.
لینک خبر:
https://news.stanford.edu/news/2012/december/infants-process-faces-121112.html
